هنری ژیرو در آخرین کتاب خود می‌نویسد «بسیارند مردمی که پذیرفته‌اند، صرف‌نظر از نقش نیروهای ساختاری گوناگون، سرنوشت‌شان کاملا در گرو مسئولیت فردی است. این ایدئولوژی که در بوق و کرنا می‌شود و مورد علاقه ثروتمندان است نشان می‌دهد روابط انسانی خلاصه شده در ستیز و رقابت».
اگر علوم انسانی در بریتانیا در حال خشکیدن بر سر شاخه است، علت عمدۀ آن، فشار نیروهای سرمایه‌دار از یک‌سو و متقابلاً ته کشیدن منابع مالی از سوی دیگر است.
نسب علوم اجتماعیِ دانشگاهی با آموزش و پرورش را بر اساس پارامترهای مختلف می‌توان مورد بررسی و نقد قرار داد. در این یادداشت جعفر ابراهیمی بر اساس تجربه زیستهٔ یک معلم جامعه شناسی می‌کوشد تا رویکرد علوم اجتماعی را نسبت به آموزش و پرورش مورد واکاوی قرار دهد.
جامعه سرمایه‌داری می‌خواهد نشان دهد یک کارگر شاد ١٢ درصد کارایی بیشتری دارد. برای همین است که حالا علم احساسات را علم کرده‌اند و اسمش را گذاشته‌اند «بررسی و مدیریت احساسات».
اورول به دلیل مجروحیت در جنگ داخلی اسپانیا، در تابستان ۱۹۳۸ چند ماه در بیمارستان بستری بود و بعد از مرخصی با کمک یکی از دوستانش برای فرار از زمستان سخت انگلستان و بازیابی سلامتش به مراکش رفت و شش ماه در آن‌جا ماند. یاداشت زیر حاوی تجربیات او از این اقامت شش ماهه است.
۱۹۸۴ و دنیای قشنگ نو بی اغراق مهمترین رمان‌های ویران‌شهری (دیستوپیایی) قرن بیستم هستند. دو جهان متفاوت و دو شکل از کنترل، یکی اقتدار استوار بر ترس و زور، دیگری قدرت ناشی از لذت و اقناع. جالب آن که خالق یکی از این دو جهان معلم آفریننده آن دیگری بود.
فیلم واتکینز کمونِ پاریس را دوباره بازسازی کرده و انقلاب را آنطور که در خیابانهای شهر، کافه‌ها، خانهها و محفلهای سیاسی رخ داده، دراماتیزه کرده و نشان می‌دهد.
امشب در ال پاسو روی صحنه می‌رود، برای اهالی تگزاس می‌خواند و به سیاق همه‌ی این چند روز لب از لب نمی‌گشاید و فقط آواز می‌خواند و حرفی از پذیرفتن جایزه‌ی ادیبان یا رد کردنش نمی‌زند، او همچنان خنیاگر است.
