سفرنامه آهن‌قراضه‌ها، برگرفته از روزشماری است که روبرت کلایوِر، نمایشگاه‌گردان رویدادی به نام «مرزها»، در کتابچه‌ای با همین عنوان منتشر کرده است. این نمایشگاه به هنر معاصر عراق و فلسطین اختصاص داشته، کشورهایی که مردمانش درگیر سیطره دیرپای نظامیان بر وضعیت زندگی‌شان بوده‌اند.
الیف شفیق از نویسندگان نامدار ترکیه است. او به تازگی رمان جدید منتشر کرده است. شفیق می‌گوید همیشه تلاش کرده صدای آدم‌های خاموش باشد و از ورای چشمان شخصیت‌های بعید؛ مردمی که به حاشیه رانده شده‌اند، فراموش شده‌اند و دیده نمی‌شوند، داستان‌ها را روایت کند.
زبان شکاف اصلیِ میان نگاه استعمار به دیگر سرزمین‌ها، و نگاه مردم همان سرزمین‌ها را بازنمایی می‌کند. و این نقطه شروع داستانِ «مورسو، بررسی مجدد» است: صدای ما شنیده نشده، چون به زبانی دیگر حرف زده‌ایم؟ خب حالا با زبان خودتان حرف می‌زنیم. صدایمان را می‌شنوید؟
نمایش«شِلتِر» به کارگردانی امین میری از 25 بهمن ماه در سالن قشقایی تئاتر شهر، مشکلات و معضلات زنان معتاد، کارتن‌خواب و زنان مبتلا به اختلال هویت را روایت می‌کند. او در این نمایش از بازیگرانی بهره برده است که تجربه چند سال زندگی با اعتیاد و بی‌خانمانی را در سرنوشت خود داشته‌اند.
مارن آده سازنده فیلم تونی اردمن در خلال داستان صمیمی فیلم، در پی طرح ایده‌های بزرگ و پدیده‌های بزرگ است: نوعی برش عرضی مجازی از فساد سیاسی، بیماری اقتصادی و بی‌تفاوتی غیرانسانی در اروپای معاصر.
ادبیات کردی تا امروز چه راهی را پیموده است؟ نمادها و سمبل‌های موجود در شعر و داستان این ادبیات کدامند؟، محدودیت‌ها در دوره‌های زمانی مختلف چگونه بوده است؟
