فرهنگ
اگر بپذیریم جهان ادبیات پاسخی به جهان واقعی است، در حالی که جهانی مملو از شرارتها ما را احاطه کرده، وجود نیروی شر در ادبیات نیز بسیار ضروری میشود. مجتبی زمانی در این نوشته نگاهی به حضور شر در ادبیات داستانی میکند و سپس به جای نسبتا خالی آن در ادبیات فارسی میپردازد.
عدم تنوع در نویسندگان داستانها و جستارهای کتاب «خیابان ولیعصر» و فاکتور گرفتن درک سیاسی شهروند ایرانی از تجربه شهریاش باعث شده زاویه دید مجموعه به ولیعصر محدود باشد به همان قشنگی و درختها و قرارها و ترافیکش.
در بررسی سینمای «فرهادی»، امری که اغلب از آن غفلت شده، تحلیل و کنکاش در سازوکار تصویرسازی اوست؛ سازوکاری که موجب دستیابیاش بهگونهای واقعنمایی بهشدت ساختارمند شده است که از منظری جامعه شناختی-انتقادی میتواند دربردارنده سویهای ایدئولوژیک باشد.
سینمای کودک و نوجوان در تاریخ سینمای ایران به مدد کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از سال ۱۳۴۹ شکلگرفته است. این یادداشت به فعالیتهای کانون و سینمای کودک و نوجوان در دوران بعد از انقلاب نگاه کرده و گسستها و تداومهای آن را بررسی انتقادی میکند.
در چند سال گذشته گروههای متعدد هیپهاپی در کشور رشد کردند. گروههایی که خیابانیبودن، چندرسانهایبودن و انرژی زیاد از مشخصههایشان است. آنها کار تیمی را بلدند و در واقع برخلاف رپ 10 سال گذشته که بیشتر در استودیو و فضاهای بسته بود، روح سالهای اول هیپ هاپ را این بار پختهتر به خیابانهای شهر برگرداندهاند. در ادامه مصاحبه با یکی از این گروهها یعنی کاکا را بخوانید.
گفتگویی درباره وضعیتی که شیوع ویروس کرونا بر تئاتر و جامعه هنرهای نمایشی حاکم کرده است؛ برای نگاه به وضعیت از منظر مشاهدات یک کارگردان.
شیوع ویروس کرونا در تمام زمینهها قواعد بازی را بهم ریخت، از زندگی روزمره تا عالم هنر؛ در این گفتگو رضا سرور از تاثیر آن بر عالم تئاتر میگوید.
تصویر ذهنیِ مردم امروز دربارهٔ شیطان، محصولِ قرنها هنر و ادبیات و نمایش است. این فرشتهٔ تاریکیْ بارها سیمای خود را عوض کرده و در سراسر تاریخْ مظاهری غریب به خود گرفته است. این یادداشت مروری مختصر بر تغییرات این مظاهر در تاریخ غرب است.