ما می‌توانیم جهان را تغییر دهیم

در مرکز لندن بیش از ۸۰۰ نفر در مراسم افتتاحیه جشنواره مارکسیسم ۲۰۱۷، حضور داشتند. این جشنواره سیاسی چهار روزه حزب کارگران سوسیالیست (SWP) آن را برگزار کرد، سوسیالیست‌ها را از سرتاسر جهان گردهم می‌آورد. مراسم افتتاحیه با شماری از میتینگ‌های مقدماتی دنبال شد. موضوعات مورد بحث طیفی را شامل می‌شد از اسلام‌هراسی و ایستادگی جرمی کوربین تا مبارزه برای سوسیالیسم، مالکوم ایکس، سرمایه‌داری و غذا. سخنرانان از خشم خود نسبت به سیستمی گفتند که بی‌وقفه مردم عادی را ناکام می‌گذارد و از نیاز به مبارزه برای یک جهان سوسیالیستی بهتر. جشنواره با شنیدن صحبت‌ها در مورد مبارزات الهام‌بخش نظافتچیان مهاجر آغاز شد.

«ویلی هوارد» یکی از سازمان‌دهندگان اتحادیه‌ها، به مردم درباره اعتصاب‌های الهام‌بخش نظافتچیان پیمانکاری بیمارستان‌های شرق لندن گفت: «در پیکارهاست که کارگران مبارزه و قدرت خود را تحقق می‌بخشند. هفته آینده، ما برای هفت روز اعتصاب خواهیم کرد و تا زمانی که مطالباتمان را به رسمیت نشناسند، این اعتصاب را ادامه خواهیم داد». میلدرد یکی از نظافتچیان مدرسه اقتصاد لندن (LSE)، از مبارزات پیروزمندانه‌شان به مردم گفت: «گمان پیروزی نداشتیم. اما ما از درون قدرت خودمان را داریم، این‌گونه بود که اندیشیدیم می‌توانیم مدیران را به زانو در بیاوریم.»

«آمال بایدر» عضو حزب کارگر و از مبارزان ضدنژادپرستی گفت: «نژادپرستی در سیستم امنیتی و رسانه‌ها وجود دارد، پناهندگان قربانی می‌شوند گویی‌که آنهایند که سود را می‌مکند. من به عضویت حزب کارگر درآمدم به دلیل اینکه جرمی کوربین در مورد این مسائل، بدون شرمساری صحبت کرد.»

میلیون‌ها نفری که از نژادپرستی و ریاضت اقتصادی خشمگین‌اند، از پیام رادیکال «جرمی‌ کوربین» الهام گرفتند. «آمال بایدر» عضو حزب کارگر و از مبارزان ضدنژادپرستی گفت: «نژادپرستی در سیستم امنیتی و رسانه‌ها وجود دارد، پناهندگان قربانی می‌شوند گویی‌که آنهایند که سود را می‌مکند. من به عضویت حزب کارگر درآمدم به دلیل اینکه جرمی کوربین در مورد این مسائل، بدون شرمساری صحبت کرد.»

هنگامی که جو دیلانی، از بازماندگان برج گرنفل صحبت کرد، نوای «کدام عدالت، کدام صلح»، در گوش مخاطبان طنین انداخت. او چگونگی سازماندهی مردم عادی در حمایت از بازماندگان آتش‌سوزی برج گرنفل را وصف کرد. «ما باید از اینجور کارها برای خودمان انجام دهیم. هیچکس دیگری چنین کارهایی را برای ما انجام نخواهد داد. مطمئن باشید که همه با هم کار خواهید کرد. تـوری‌ها و دست راستی‌ها قطـعا این کار را انجـام می‌دهند، وقتش رسیده که چپ هم این کار را بکند.»

«مویرا ساموئلس»، یکی از ساکنان محلی، از مطالباتی صحبت کرد که مردم در مبارزه برای عدالت فرمول‌بندی کرده‌اند. او گفت :«ما از دستور کار نئولیبرالی خسته و ناخوشیم، که به ما می‌گوید با ریاضت اقتصادی مواجه‌ایم در حالی که سودآوری را گسترش می‌دهد. دیگر کافیست.» «جری کارول» سوسیالیست و عضو مجمع ایرلند شمالی، گفت: «مردم می‌فهمند که سیستم دیگر جواب‌گوی آنها نیست. این وظیفه ماست که به عنوان یک سوسیالیست، مبارزات را به انگاره‌های بزرگتری پیوند دهیم و مردم را متقاعد کنیم که جهانی دیگر ممکن است.»

یاسمین، دختر عموی ادسون داکوستا، کمپین عدالت‌خواهی بر سر مرگ ادسون را شرح داد. ادسون بعد از اینکه در شرق لندن در محله بکتون، توسط پلیس دستگیر شد، جان باخت. یاسمین گفت: «هر روز که می‌گذرد، احساسمان ما را به چالش می‌کشد، اما ما تصمیم گرفتیم که با هم متحد شویم. ما واقعا خواستار پاسخگویی هستیم، حقیقت را می‌خواهیم. ادسون اکنون رفته است اما ما اینجا هستیم و همه ما می‌توانیم برای عدالت مبارزه کنیم.»

آلکس کالینیکوس سردبیر نشریه «سوسیالیسم بین‌المللی» و از اعضای برجسته حزب کارگران سوسیالیست، گفت: «آنچه این تجمع شورانگیز را آفریده است، یک احساس آشفتگی بی‌وقفه است، که سراسر جامعه بریتانیا را فرا گرفته است… آنچه در چند هفته گذشته اتفاق افتاد یک چرخش در خرد همگانی بود. تور‌ی‌ها در حال حلق‌آویز شدن هستند و حزب کارگر با رهبری کوربین، بزرگ‌ترین پیروزی‌اش از سال ۱۹۴۵ را کسب کرد… کوربین پیروز شد، چون خرد همگانی را به مبارزه طلبید.»

مبارزه با بی‌عدالتی؛ مبارزه برای جهانی بهتر

حدود ۱۰۰۰نفر در گردهمایی پایانی جشنواره مارکسیسم ۲۰۱۷ در مرکز لندن حضور داشتند. در این روز فضایی از اعتماد به‌نفس و روحیه‌ای برای مبارزه همراه با خشمی عمیق نسبت به سیستم حاکم بود. پدر ادسون داکوستا، کسی که هفته گذشته در شرق لندن توسط پلیس دستگیر شد و سپس جان سپرد، در میان تجمع‌کنندگان سخنرانی اثرگذاری کرد: «این نخستین باری است که من در یک تجمع همگانی صحبت می‌کنم. اسم کوچک من گیناریو است. من ۲۱ سال پیش با پسرم به بریتانیا آمدم، که نام مستعار او ادسون بود. من می‌خواهم از همه کسانی که مرا یاری کردند و گفتند که تو باید بیرون بیایی تشکر کنم. ما نیاز داریم که عدالت را به دست بیاوریم. من به حمایت شما نیاز دارم.»

«مویرا ساموئلس»، یکی از ساکنان محلی، از مطالباتی صحبت کرد که مردم در مبارزه برای عدالت فرمول‌بندی کرده‌اند. او گفت :«ما از دستور کار نئولیبرالی خسته و ناخوشیم، که به ما می‌گوید با ریاضت اقتصادی مواجه‌ایم در حالی که سودآوری را گسترش می‌دهد. دیگر کافیست.»

حضار در حالی که ایستاده و دو دستی کف می‌زدند، یک دقیقه به احترام ادسون و قربانیان برج گرنفل سکوت کردند. «معظم بگ» از زندانیان سابق گوانتانامو پشت تریبون رفت و گفت: «با شنیدن حرف‌های گیناریو، قلب من شکست. به یاد پدرم افتادم که برای آزادی من مبارزه کرد هنگامی که من در گوانتانامو بودم… پدرم مشابه گیناریو در مقابل مخاطبان ایستاده بود. گاهی اوقات پیدا کردن کلمات برای او بسیار دشوار بود، اما او هم با تمام وجودش، از ته قلبش سخن می‌گفت.»

معظم گفت که خانواده ادسون، توسط گروهی از مردم مبارز و مقاوم، مورد استقبال واقع شدند. او همچنین توری‌ها را به خاطر «گرفتن امنیت از مردم» و «شیطانی جلوه دادن مسلمانان» محکوم کرد: «شریف‌ترین انسان در زمانه ما نلسون ماندلا بود که مجرمی تروریست دانسته می‌شد. من همه را برای رادیکالیزه شدن در برابر نژادپرستی و کسانی که حقوق اساسی ما را نابود می‌کنند دعوت می‌کنم.»

براید اسمیت «عمقِ تلخی زندگی و خشم طبقه کارگر ایرلند» را توصیف کرد. او جنبش‌های مخالف احزاب راست‌گرا در آمریکا، انگلستان و ایرلند را گرامی داشت و گفت: «جرمی کوربین امید را به مردم برای یک آلترناتیو بازگردانده است و ایده‌های انقلابی باید در دل این امیدها جای بگیرند». «اِمی لیسر» از کمیته مرکزی حزب کارگران سوسیالیست تاکید کرد که توری‌ها در کمتر از چند هفته از «نخوت» به بحران‌های عمیقی فرو رفته‌اند. او موفقیت کوربین در انتخابات سراسری را گرامی داشت و پرسید «چه کسی می‌گوید که بریتانیا اکنون یک کشور دست راستی است؟» بنا به استدلال لیسر، آتش‌سوزی برج گرنفل، نمودی از وحشت، فساد و تباهی بریتانیای توری‌ها است: «آتش‌سوزی گرنفل واقعیت سرمایه‌داری را به معرض نمایش گذاشت و ما نمی‌توانیم در مبارزه با سیستم، چندپاره باشیم. ما خواهان نابودی سرمایه‌داری هستیم. ما برای جهانی متفاوت مبارزه می‌کنیم؛ جایی که چیزهای مانند نژادپرستی، دگرباش‌هراسی و ستم، چیزهایی متعلق به گذشته باشند.»

طارق علی، در مقدمه یکی از میتینگ‌ها در مورد امپراتوری آمریکا و ناخشنودی‌هایش گفت. با توجه به بحث او آمریکا یک قدرت فرا امپریالیستی است، که دیگر قدرت‌های پیشرفته سرمایه‌داری را تحت رهبری خود متحد کرده است. او گفت: «سلطه آمریکا بدون شک همچنان پابرجاست.» طارق علی همچنین مخالف بحث سایرین در مورد ضعف امپریالیسم بود.

در این گردهمایی، هر چیزی مورد بحث قرار گرفت؛ از چالش‌های اسلام‌هراسی گرفته تا بحران‌های اقتصادی، از بحران‌های سیاسی در اروپا تا مارکسیسم و مذهب، از اخبار دروغین تا طبیعت و جامعه. اتحادیه‌های کارگری، سوسیالیست‌ها، مبارزان، اعضای حزب کارگر و همه در مورد بهره‌برداری از بحران توری‌ها و مبارزه برای یک جهان بهتر بحث کردند.

در این گردهمایی، هر چیزی مورد بحث قرار گرفت؛ از چالش‌های اسلام‌هراسی گرفته تا بحران‌های اقتصادی، از بحران‌های سیاسی در اروپا تا مارکسیسم و مذهب، از اخبار دروغین تا طبیعت و جامعه. اتحادیه‌های کارگری، سوسیالیست‌ها، مبارزان، اعضای حزب کارگر و همه در مورد بهره‌برداری از بحران توری‌ها و مبارزه برای یک جهان بهتر بحث کردند. در یک نشست پر ازدحام درباره انقلاب روسیه، «آلکس کالینیکوس» عضو کمیته مرکزی حزب کارگران سوسیالیست، مدعی شد که انقلاب اکتبر (۱۹۱۷) «مفادی جهانشمول» داشت. استدلال او بر علیه چپ‌هایی بود که زمانه حاضر را برای انقلاب مناسب نمی‌بینند. او گفت: «من جرمی کوربین را تحسین می‌کنم. اما مهم است که بگوییم جرمی کوربین یک چپ اصلاح‌طلب است.» به زعم کالینیکوس تاریخ نشان داده است که چپ اصلاح‌طلب «نمی‌تواند کاری بکند» و ما برای رسیدن به سوسیالیسم «به یک انقلاب نیاز داریم.»

در دیگر میتینگ‌ها، سخنرانان بر اهمیت تجربه‌های سایر نقاط جهان تاکید کردند، بر اهمیت صحبت در مورد احزاب سوسیال دمکرات برای درس گرفتن از آنها؛ به ویژه در رابطه با یونان. قضیه آتش گرفتن برج گرنفل در بیشتر جلسات مطرح شد و فعالانی از دیگر کمپین‌ها، تجربه خود را در مبارزه برای عدالت برای سایرین بیان کردند. وکیل مدافع «مایکل منسفیلد» در یک سخنرانی از این گفت که چگونه «مردم به حاشیه رانده شده‌اند، نادیده گرفته می‌شوند و صدایشان شنیده نمی‌شود» تا به کمپین‌های عدالت‌خواهی گره بخورند. جلسات دیگر نگاهی داشتند مبارزه برای عدالت با تاکید بر فاجعه هیلزبورو و مبارزات اورگریو. «شیلا کلمن» از کمپین عدالت‌خواهی هیلزبورو، بر اهمیت کنترل  کمپین‌ها توسط فعالان تاکید کرد.

بسیاری از شرکت‌کنندگان در جشنواره، برای نخستین بار بود که در چنین همایشی حضور داشتند. «سعدیه» در این رویداد بود که به عضویت حزب کارگران سوسیالیست درآمد: «من واقعا فضای اینجا را دوست دارم. خیلی از جشنواره استقبال شد. من در جشنواره بهترین مباحث در مورد اسلام‌هراسی و ریشه‌های تروریسم را دیدم.»

در دیگر میتینگ‌ها چگونگی مبارزه بر علیه نژادپرستی، راست‌افراطی و چگونگی سازماندهی برای بازپس‌گیری اتحادیه‌ها، مورد بحث قرار گرفت.

منبع: socialistworker

Opening rally at Marxism Festival says, ‘We can change the world’

&

Marxism Festival vows to fight injustice – and for a better world

By Sadie rabinson