ميثم سفرچی در اثر درخشان خود، «تجاری سازی و مصرف‌گرايی»، كوشيده تا در پرتو يک كار تجربی درباره مال‌ها و مصرف‌كنندگان، نظريه‌ای بديع درباره فهم تحولات تهران نئوليبرالي ارايه دهد. به جرات می توان گفت اين جدی ترين تلاش جامعه‌شناسی انتقادی برای به‌كار بستن ميانجی مند «نقد نئوليبراليسم» در حوزه مباحث «جامعه‌شناسی شهر» با بهره‌گيری از ايده‌های درون اسلام سياسی، به عنوان نيروی حاكم بر دستگاه سياست‌گذاری كشور است.
پژوهشگر از مراجعين به مال‌ها درباره تصورشان از خوشبختی سوال می‌كند. پاسخ‌ها نشان می‌دهد برای اغلب افراد خوشبختی امری فردی است و در تصور آنها از خوشبختی اثری از امر اجتماعی ديده نمی‌شود. برای آنها شرايط اجتماعی و سياسی و آنچه در جهان می‌گذرد جایی در تصورشان از خوشبختی ندارد. برای برخی راه‌حل مسائل اجتماعی چون نابرابری و فقر هم در برخی كنش‌های فردی و خيريه‌ای است. میثم سفرچی در كتاب «تجاری‌سازی و مصرف‌گرايی» اين موضوع را نشانه‌ایی از هژمونيک شدن فرهنگ نوليبرالی در ايران پس از انقلاب تفسير می‌كند.
آلندۀ انقلابی کشته شد و پینوشۀ کودتاچی به قدرت رسید. طبق سناریوی همیشگی نئولیبرال‌ها ابتدا فضا امنیتی- پلیسی می‌شود، نهادها و مجموعه‌های اقتصادی و صنعتی از دولت سلب مالکیت می‌شوند و به اسم آزادسازی و خصوصی‌سازی در دامن بخش خصوصی می‌افتند، رفاه رخت بر می‌بندد، کالای رایگان، ناگهان پولی می‌شود. اما بخش اصلی سناریو هنوز مانده؛ تعدیل ساختاری.
جهان در حال آغاز تغییری پارادایمیک در درک نقش و حدود قدرت‌های محلی در شکل‌دهی به اقتصادهای محلی است. چیزی که زمانی شبیه به یک برنامه‌ی رادیکال حاشیه‌ای در دولت‌های محلی به نظر می‌رسید در حال تبدیل شدن به شیوه‌ای نوین برای چگونگی کنش‌های دولت‌های محلی در حوزه‌ی اقتصاد و در راستای مساوات‌طلبی بیشتر است.
تحلیل نوشته پیش رو آن است که سیاست‌های نئولیبرالی مانند سیاست‌های ریاضت اقتصادی (با کاهش قابل توجه [بودجه] سیاست‌های اجتماعی از جمله مراقبت‌های پزشکی و خدمات درمانی) و خصوصی‌سازی خدمات بهداشتی چگونه ظرفیت پاسخ‌گویی دولت‌ها به شیوع ویروس کرونا را در ایتالیا، اسپانیا و آمریکا تضعیف کرده است.
در دهه نود وقتی پرو در حین تغییر به سمت خصوصی‌سازی در وضعیت بحرانی اقتصادی قرار گرفت، زنان تصمیم گرفتند با راه انداختن آشپزخانه‌های مشترک و محلی هزینه تهیه غذا را کم کنند تا از این طریق شکم بچه‌هایشان را سیر کنند.
مارک فیشر در مقاله‌ی پیش رو بررسی می‌کند که سرمایه‌داری چگونه توانسته با بزک و چراغانی کردن ملال آن را بدل به فرصتی برای مشارکت و فعالیت بیشتر کند.
نویسنده از میان ۲۷۸ مقاله وب‌سایت میدان که کلمه نئولیبرالیسم در آنها استفاده شده چند جمله را انتخاب کرده و به این بهانه «اشارت‌گری» این واژه را در متن فارسی بررسی کرده است.
