«عسکرآباد» برای مهاجران افغان یادآور شب و غربت است. یادآور دردها، تحقیرها و اضطرارهایی است که بر فراموشی آنان، نه به‌عنوان یک مهاجر، بلکه به‌عنوان یک انسان شهادت می‌دهد.
حالا زنان فوتبالیست در کنار فعالان، ورزشکاران و تحصیل‌کرده‌هایی هستند که به اتهام استفاده از ورزش و دانش به‌عنوان ابزار توانمندسازی در دام افتاده‌اند. جوان‌ترین زن شهردار افغانستان به جهان گفته که در انتظار طالبان است تا بیاید و او را بکشد.
سرنوشت محتوم این است: جنگ، اشغالگری و نابرابری‌ها انسان را مهاجر می‌سازد و مهاجرت انسان را سرگشته و بی‌هویت، لذا خوشبختی هم‌چنان که در جنگ میسر نیست در دنیای مهاجرت هم به سراغ یک مهاجر نمی‌آید.
