دولت مصوب کرد که مکان‌هایی برای تجمعات اعتراضی مشخص شود و چند ورزشگاه و پارک به‌عنوان مکانی برای اعتراض معرفی شده است. کمی تامل در این مصوبه نشان می‌دهد که مسئولان از ضرورت دموکراسی برای پایداری نظم موجود نا آگاهند.
اینکه حکومت باید در دست تعداد محدودی از «افراد شایسته» و «لایق» باشد تصور رایجی است، اما آیا این تصور، که نوعی نخبه‌گرایی است، با کثرت‌گرایی دموکراتیک همسویی دارد؟
آیا اضطراب، نگرانی، مشکلات و یا هرچیز دیگری که ما به خاطر آن به روانکاو مراجعه می‌کنیم، فقط ریشه‌های درونی دارند؟ نقش وضعیت بیرونی در ایجاد آن‌ها چیست؟ آیا روانکاو برای حل مشکل مدام باید به چیزی در درون بیمارش ارجاع دهد؟ سیاست و تلاش برای تغییر جهان جزئی از روانکاوی است.
مرگ اشرف پهلوی، خواهر دوقلوی محمدرضا پهلوی، به ساخت چهره‌ای قهرمانانه از او در رسانه‌های مختلف فارسی زبان دامن زد. چگونه در لحظه مرگ اشرف پهلوی تمامی تاریخ به یکباره به تعلیق در می‌آید و در کمتر از ۲۴ ساعت اشرف پهلوی آن هم نه در دوران حیات ۹۶ ساله خود بلکه ساعاتی پس از مرگ به عنوان فردی بزرگ، قدرتمند، زنی مبارز و عاشق سرزمین مادری خود معرفی می‌شود. در یاداشت پیش رو حمیدرضا یوسفی به واسطه‌ی مرگ اشرف پهلوی به بررسی مکانیسم قهرمان سازی پس از مرگ و میل به گذشته‌ی تاریخی سپری شده در جامعه‌ی ایران می‌پردازد.
این یادداشت درباره دلایل هواداری از«تیم ملی» نیست؛ بلکه یادداشتی است درجهت توضیح نسبت «قدرت» با این اصلِ انکار ناپذیرِ هواداری از «تیم ملی» نزد ما ایرانی‌ها. موج خروشان و دايمی هواداری از تیم ملی که انگار دلیل اصلی همین «سنگینی» پیراهن است.
