در حاشیه بیرجند، مرکز خراسان جنوبی، می‌شود تمام مردمی را که از روستاهای خشک و بی‌آب استان فرار کرده‌اند دید. زمین‌های زراعی و خانه و زندگی را رها کرده‌اند و به امید کارگری یا شغلی که منبع درآمدی بخور و نمیر باشد، به روستاهای اطراف بیرجند آمده‌اند اما اینجا هم برای آنها نه رفاهی هست و نه کاری. می‌گویند طی 10 سال گذشته وضع هر روز بدتر از روز قبل شده و چاره‌ای هم پیدا نمی‌شود.
بازارچه‌های مرزی خراسان جنوبی یکی‌یکی بسته شده‌اند و حالا مردمی که با خشکسالی و بیکاری دست به گریبانند، از شهرها و روستاها به شهرهای بزرگ‌تر کوچ می‌کنند. در پنج سال گذشته فقط از شهر مرزی نهبندان هفت هزار نفر مهاجرت کرده‌اند.
صورت بی‌بی معصومه داغدار روزهای گرم و بی‌آب روستایی است که از 19 سال پیش دچار خشکسالی شده، البته هنوز امید دارد که مسئولان دولت روزی به این روستا سر بزنند و حداقل زندگی آینده کودکان و نوجوانان این منطقه را دگرگون کنند.
میزان محرومیت و فقر در مناطق دورافتاده کشور مانند خراسان جنوبی، فراتر از اعدادی است که به صورت آمار داده می‌شوند. چرا بیشتر مردم خراسان جنوبی با وجود منابع معدنی ارزشمند و نیز مجاورت با یکی از ثروتمندترین نهادهای موقوفه جهان اسلام در فقر زندگی می‌کنند؟
