به دستور دولت، از ۱۵ تیر ماسک زدن در اماکن عمومی ایران اجباری است؛ البته بدون اینکه دولت ماسک را در اختیار مردم قرار دهد.
زنان و کودکان مهاجر افغانستانی در برنامه‌های وزارت بهداشت جایی ندارند و پاسخی به نیازهایشان داده نمی‌شود؛ آنها عملا از خدمات سلامت محروم و به حال خود رها شده‌اند.
پیامدهای فساد در نظام سلامت مردم را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. غیر از پرداخت‌های غیررسمی (زیرمیزی) که در ایران شناخته شده است، نمونه دیگر فساد، پرداخت رشوه و حق حساب و فساد در تدارک دارو و سهامداری پزشکان در نظام سلامت است. بیمارستان‌های خصوصی هم به‌شدت غیرشفافند و هیچ اطلاعاتی نمی‌شود در آنها پیدا کرد.
