بازداشت موقت شدیدترین «قرار تأمین کیفری»1 است. متهم با صدور این قرار دیگر نمی‌تواند دنبال جمع‌آوری دلایل جهت اثبات بی‌گناهی‌اش باشد. بازداشت موقت آزادی متهم را سلب کرده و حق دفاع او را محدود می‌کند. در سال‌های اخیر صابون بازداشت موقت به تن بسیاری از متهمان سیاسی خورده و در پرونده‌های سیاسی به‌جای آخرین چاره قضایی، دم‌دستی‌ترین تصمیمی است که در مرحله تحقیقات مقدماتی با توجیه دفاع از «جامعه» گرفته می‌شود.
