شلومو سند استاد تاریخ دانشگاه تلآویو از جمله مهمترین تاریخنویسان اسرائیل و برجستهترین منتقدان تاریخ رسمی صهیونیسم است. سند با نگاه به پروژه ملتسازی در قرن 19 بهدرستی یادآور میشود که این پروژه به نحوی آگاهانه با ترکیب اسطوره و تاریخ دست به اختراع نهادی زد که ما امروزه «ملت» مینامیم؛ نهادی که تا پیش از قرن نوزدهم، آنگونه که امروزه میشناسیمش وجود نداشته.
برخورد دوگانه و نابرابر گروههای فمینیستی غربی، مدافعان حقوق بشر و مقامات رسمی در مواجهه با پدیدههای مختلف چه دلیلی دارد؟چرا عهدالتمیمی به اندازه ملاله یوسفزی از جنجال و سروصدای بینالمللی سود نمیبرد؟ چرا واکنشها نسبت به عهد متفاوت است؟
ماه مه امسال مصادف با آغاز هفتادمین سالگرد ایجاد دولت اسرائیل بود. این رویداد زمانی برای یادآوری فاجعهای سال ۱۹۴۸ بود و برای تاکید بر حق بازگشت پناهندگان که توسط قطعنامههای سازمان ملل تصویب شده است.
به عنوانِ یک انسان، که احتمالا شما هم هستید، شاید خیال کنید که توجیهِ کشتارِ هزاران نفر دشوار است. شاید خیال کنید که چاپِ توجیهاتی برای کشتارِ دسته جمعی، آن هم در یکی از روزنامههای مهمِ جهان کارِ دشواری است. اما سخت در اشتباهید. پروپاگاندای مدافعِ کشتار در رسانههای جمعی هم به سادگی قابلِ ساختن و هم به طرزِ هشداردهندهای رایج است.
شصت و هفت سال پیش اسراییل یک کشور یهودی بنا کرد و مادربزرگ من آواره شد*
هفتاد سال است که خشونت اسرائیل در تمام جوانب زندگی فلسطینیان رسوخ کرده است. فلسطینیان اما یکبار دیگر مقاومت میکنند.
صلحی که همهی صلحها را بر باد داد | دیوید فرامکین | حسن افشار