نیروی کار زنان همواره بیش از مردان مورد بهره‌کشی از سوی کارفرمایان خود واقع شده و «زن کارگر» مساوی با کار بیشتر، مزد کمتر و ستم افزون بوده است. این گزارش نگاهی دارد به ستم مضاعفی که منشی‌ها در محیط‌های کاری متحمل می‌شوند.
می‌بایست یک صندلی خیالی، به قدمت حدود نیم‌قرن را به سودابه فضایلی اختصاص داد؛ صندلی‌ای که هیچ‌وقت نداشت، صندلی‌ای از آنِ یک نویسنده متون ادبی.
جریان روایت‌گری آزار جنسی علاوه بر رسوا‌کردن آزارگران، بخشی نامرئی شده از وجود زنان را نیز به عرصه عمومی آورد و با به کلام آوردن تجربیات آزار، آن را به مسئله‌ای جمعی تبدیل کرد. سرنوشت جریان روایت‌گری مشخص نیست اما این مرئی‌شدن، فی‌نفسه تغییری در آگاهی کسانی که درگیر این جریان بوده‌اند ایجاد کرده است.
لیلا پاپلی یزدی شرح می‌دهد که چطور تجاوز/ آزار/تعرض جنسی در ایران تا حد زیادی سازماندهی شده و سیستماتیک است و آزارگران دست در دست ساختارِ سرکوب، به کاهش روند توسعه در ایران با حذف نیمی از نیروی کار، کم شدن اشتغال زنان و ناامن شدن فضای کاری یاری رسانده‌اند.
امروز تصویرسازی رسانه از زنان، در تلاش است که زنان را به‌عنوان موجوداتی شکننده و ناتوان از مدیریت شرایط زندگی تصویر کند. در نگاه رسانه، زن در خارج از خانه، یک قربانی است. این تصویر نه تنها ساختگی و تحریف‌شده، بلکه حتی توهین‌آمیزست.
بهترین دبیران عکس رسانه‌های بزرگ جهان زن هستند اما تعداد معدودی از آنان در آژانس‌های بزرگ کار می‌کنند. اکثر عکس‌های منتشر شده در سال ۲۰۱۹ کار مردان بود زیرا ماموریت‌های مهم را کمتر به زنان می‌سپارند.
بررسی جایگاه زنان در حوزه اقتصاد نشان می‌دهد تعصب وحشتناکی علیه زنان در این حوزه حکمفرما است. زنان تنها ۲۰درصد از جمعیت اقتصادانان برجسته اروپا را به خود اختصاص داده‌اند و در آمریکا، تنها ۱۵درصد از زنان موفق به کسب کرسی استادی شده‌اند. آمار زنان در حوزه اقتصاد صرفا به لحاظ عددی پایین نیست بلکه پدیدهی سقف شیشه‌ای در مورد آنها بسی ضخمی‌تر و شدیدتر اعمال می‌شود.
زنان ورزشکار با انواع خشونت‌ها و تبعیض‌ها مواجه‌اند. آنان علاوه بر محدودیت و ممنوعیت در خانواده، باید با واکنش‌های جامعه که هیکل آنها را زنانه نمی‌داند هم مواجه شوند. زنان همچنین با اشکال مختف تبعیض از نابرابری دستمزدها تا نابرابری امکانات و اجازه‌نیافتن برای حضور در بسیاری از رسته‌ها به بهانه مغایرت با قوانین مواجه‌اند.
