هر پروژه انتقال آبی میخی بر تابوت زاینده‌رود است
یک فعال محیط زیست می‌گوید هر برداشتی جدیدی در هر منطقه‌ای از حوزه زاینده‌رود در هر استانی که باشد همچون میخی به تابوت زاینده‌رود خواهد بود. طرح انتقال آب بن – بروجن یکی از همان طرح‌ها است و این برداشت‌ها چیزی جز نابودی زاینده‌رود در پی ندارد.
به گفته محمد کوشافر هرکسی بر مسند وزارت نیرو نشست باید به فکر ایران باشد و نباید تحت تاثیر قومیت قرار گیرد چراکه ضرر هر استان ضرر همه کشور است.
او در ادامه اضافه کرده یکی از ساده‌ترین راه‌کارهای رهایی از مشکلات آبی فلات مرکزی کشور جلوگیری از بارگزاری مجدد و قطع بارگزاری بر روی این رودخانه است چراکه اگر فشار مضاعف بر روی زاینده‌رود نباشد، این رودخانه می‌تواند نجات پیدا کند.
کوشافر همچنین گفته در برنامه ششم توسعه در زمین‌ها شیب‌دار در کل کشور مجوز باغ‌داری صادر شده است. این یعنی نیاز آبی جدید؛ چرا در یک برنامه به این موضوعات دقت نشده است؟
یکی از بزرگترین دلایل بحران آب که قسمت وسیعی از ایران را دچار خود کرده، طرح‌های انتقال آب، سدسازی‌های بی‌مطالعه، استفاده بی‌رویه از منابع آب‌های زیرزمینی و مدیریت ناکارآمد منابع آب است. این روند با وجود شعارهای دولت در سال‌های گذشته درباره لزوم حفاظت از منابع آب همچنان ادامه دارد. به گفته رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، ایران با شرایط آبی امروز تا ۱۵سال آینده از بین می‌رود