«تو سرگرم می‌شوی، من آزار می‌بینم»
«تو سرگرم می‌شوی، من آزار می‌بینم» این یکی از شعارهای پوسترهای نارنجی گروه دیده‌بان آزار است.
گفته میشود هزینه‌های پوستر کمپین دیده‌بان آزار از طریق اعضا تامین میشود. این گروه محور کاری‌شان را گفت‌وگوی رودررو با مردم درخصوص آزار خیابانی خوانده‌اند. آنها با مردم درباره متلک‌گفتن و آزار خیابانی و دست‌درازی به زنان در معابر صحبت می‌کنند و از آنها می‌خواهند پوسترهایشان را روی درودیوار بچسبانند. آنها می‌گویند صحبت با مردم درباره آزار خیابانی نقطه عطف کاری است که انجام می‌دهند.
همین طور سایت دیده‌بان آزار به افراد این امکان را می‌دهد تا در کنار این ثبت آزار با نقطه جغرافیایی بتوانند به تولید محتوا در حوزه آزار خیابانی بپردازند.
یکی از فعالان این گروه در اینباره می‌گوید «ثبت آزار، افراد را نسبت به آزار در فضای عمومی حساس می‌کند تا افراد وقتی شاهد آزار فرد دیگری هستند سکوت نکرده و مداخله کنند. آزاردیده یک نفر و آزارگر یک نفر است، اما شاهدها و ناظران آزار افراد بیشتری هستند که سکوت آنها حاشیه امنی برای آزارگر درست می‌کند. از سوی دیگر ثبت آزار تلاشی برای به‌مشارکت‌گرفتن زنان است. زنان با ثبت آزارهای هرروزه متوجه گستردگی این موضوع می‌شوند و در اولین قدم برای شکستن سکوت روایت خودشان را در سایت شرح می‌دهند و این بیان عمومی، پدیده آزار را از یک تجربه شخصی خارج می‌کند. آزاری که روایت بشود، دیگر یک رنج شخصی نیست. اصلا آزار خیابانی یا آزار در فضای عمومی وارد دایره واژگان افراد میشود و زنان می‌توانند روی تجربه هر روزه خودشان اسمی بگذارند؛ یعنی تجربه‌ای که تا قبل از آن برایشان چیزی شرمگین بوده، به یک مسئله اجتماعی تبدیل میشود و افراد به مرور به مداخله‌گرهایی تبدیل می‌شوند که نه نسبت به آزار خودشان و نه دیگران خاموش نمی‌مانند. همچنین ثبت موقعیت‌های آزار به داوطلب‌ها این امکان را می‌دهد تا در نقاطی که تعداد آزار بالا باشد فعالیت‌های خودشان را بیشتر کنند.»